بزرگترین کارگاه تولیدی پوشاک خدابنده در آستانه تعطیلی/ وجود پوشاک چینی در بازار کمر ما را می شکند

کارآفرین قیداری که بزرگترین و مجهزترین کارگاه تولیدی پوشاک را در شهرستان خدابنده راه اندازی کرده است گفت: در این کارگاه تولیدی برای ۲۰نفر اشتغالزائی شده بود که در حال حاضز فقط دو نفر در آن مشغول به کار هستند و در آستانه تعطیل شدن است.

علی مرادی کار آفرین شهرستان خدابنده در گفت و گو با خبرنگار اشراق۲۴ اظهار کرد: متولد روستای خنداب از توابع بخش سجاس شهرستان خدابنده و متاهل و دارای سه فرزند هستم و از سال ۶۶ تا ۹۱بخاطر شغل پدرم در تهران زندگی کردم و در خیاطی مشغول به کار بودم و چند سالی است که در مرکز فنی و حرفه ای خدابنده در رشته طراحی دوخت تدریس می کنم.

وی افزود: از سال ۷۵ در تهران با سرمایه اولیه ۱۵۰هزار تومان کارگاه تولیدی پوشاک راه اندازی کردم و شنیدم که در شهرستان ها به واحدهای تولیدی تسهیلاتی می دهند و من هم که تعصب به منطقه ام داشتم و می خواستم برای افراد بومی زادگاهم شغل ایجاد کنم، در سال ۹۱ به شهر قیدار آمدم و با ۵۰عدد چرخ خیاطی بزرگترین و مجهزترین کارگاه تولیدی پوشاک در شهرستان خدابنده با عنوان” تولیدی تک ستاره” را در این شهر در خیابان بهارستان۲۳ دایر کردم که ۲۵ نفر در آن مشغول به کار شدند و در حال حاضر فقط دو نفر در آن فعالیت می کنند و در آستانه تعطیل شدن است.

این کارآفرین خدابنده ای با بیان اینکه دو مجوز از اداره کار برای ثبت شرکت و اتحادیه صنف پوشاکان دارم ادامه داد: سپس اقدام به راه اندازی دو کارگاه شلوار دوزی با اشتغالزائی برای هفت نفر و تی شرت و تریکو دوزی مردانه در شهر قیدار کردم-با وجود داشتن چرخ بخاطر نداشتن مواد اولیه نتوانستم آن را راه اندازی کنم-که این دو کارگاه متاسفانه بخاطر مشکل در تامین مواد اولیه تعطیل هستند.

وی افزود: سال گذشته بخاطر مشکلات فراوان می خواستم که به تهران باز گردم ولی افرادی که از اداره کار استان زنجان که به بازدید از کارگاه تولیدی ام آمده بودند قول دادن وام را به من دادند که هنوز محقق نشده است.

مرادی ادامه داد: در سال گذشته از صندوق مهر امام رضا(ع)شهرستان خدابنده مبلغ۳۰میلیون تومان وام گرفتم که در برابر هزینه های کارگاه بسیار ناچیزبود .

وی افزود: یکی از مهمترین مشکلات کارگاه تولیدی ام نداشتن مواد اولیه و آوردن پارچه از تهران است و حتی استان زنجان هم پارچه ندارد تا ما از آنها مواد اولیه مان را تهیه کنیم.

این کارآفرین ادامه داد: بخاطر داشتن انگیزه اشتغالزائی برای مردم بومی،تعدادی چرخ خریداری کرده ام و در اختیار بانوان قرار داده ام تا در خانه هایشان کار کنند تا از این طریق بتوانم در اقتصاد مقاومتی در زمینه مشاغل خانگی نیز سهیم باشم.

وی با گلایه از مسئولان عنوان کرد: متولیان امر هیچ گونه حمایتی از ما نمی کنند و حداقل کاری که می توانند بکنند این است که در شهرک صنعتی به صورت قسطی سوله ای را در اختیار مان قرار دهند چون که ما مستاجر هستیم و پرداخت اجاره بهای کارگاه واقعا برایمان مشکل ساز است.

مرادی با بیان اینکه باید تمهیداتی اندیشیده شود تا مواد اولیه کارگاههای تولیدی پوشاک حداقل از طریق استان تامین شود و گره گشا باشد ادامه داد: بازار فروش مشکل دیگر ما است و در گذشته محصولات تولیدی مان را در ساختمان پلاسکو به فروش می رساندیم و دیگر شهرهای استان از ما حمایت نمی کردند و محصولات ما را خریداری نمی کردند و حتی باورشان نمی شد که اکثر محصولات تولیدی آنها در کارگاههای ما تولید می شود و متاسفانه نگاهشان به این شهرستان در حد یک شهر محروم است.

وی افزود: مشکل دیگر ما این است که تسهیلاتی که داده می شود صرفا برای خرید چرخ خیاطی است و برای مواد اولیه وام نمی دهند و اگر وام هائی که داده می شود با سود کمتر باشد بسیار راهگشاست.

این کار آفرین با بیان اینکه همسر و فرزندانش نیز به وی کمک می کنند ادامه داد: از لحاظ طراحی دوخت مشکلی نداریم و همسرم در این زمینه اطلاعات کافی دارد و خودش نیز در کارگاه مشغول به کار است و بر فعالیت کارگرها نظارت می کند.

مرادی ادامه داد: مشکل دیگری که وجود دارد این است که من و کارگرهایم بیمه نیستیم و خودمان به صورت آزاد بیمه پرداخت می کنیم و از بیمه تقاضا دارم که فقط تا ۵ نفر را تحت پوشش قرار ندهد بلکه تا ۲۰نفر را نیز از ما حمایت کنند.

وی افزود: در گذشته برای ۲۰ نفر که تحت پوشش کمیته امداد هستند اشتغالزائی کرده ام ولی در حال حاضر صرفا دو نفر را می توانم تحت پوشش داشته باشم.

مرادی با بیان اینکه در صورت حمایت می توانم برای ۵۰نفر اشتغالزائی کنم ادامه داد: مردم باید اجناس داخلی را بخرند چون که کیفیت آن با اجناس خارجی برابری می کند و حتی در برخی از موارد نیز بهتر از آنها است و این کار باعث اشتغالزائی برای جوانان مملکت خودمان می شود و در ضمن مردم می توانند در صورت مشاهده مشکلی در کالای داخلی آنها را عودت بدهند در حالی که این کار در مورد کالای خارجی امکان پذیر نیست.

وی افزود: خود دولت می تواند به ما پارچه بدهد تا با آن کار کنیم و سپس آنها را صادر نیز بکند کاری که کشور چین انجام می دهد و وجود پوشاک چینی در بازار کمر ما را می شکند.

این کار آفرین اضافه کرد: واردات در پوشاک زیاد است و حمایتی از تولیدکنندگان پوشاک در ایران نمی شود و به نظرم کمترین حمایت در میان اصناف مربوط به تولید کنندگان پوشاک است.

این کارآفرین در پایان سخنان خود عنوان کرد: برخی از افرادی که در کارگاه های تولیدی ما فعالیت کرده اند و آموزش دیده اند- بویژه در شهر گرماب- برای خود مغازه خیاطی زده اند و مشغول به کار هستند و درآمد خوبی نیز دارند.