نرمش قهرمانانه، تدبير حکيمانه

“ما مخالف با حركتهاى صحيح و منطقى ديپلماسى هم نيستيم؛چه در عالم ديپلماسى ،چه در عالم سياستهاى داخلى. بنده معتقد به همان چيزى هستم كه سالها پيش اسم‌گذارى شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در يك جاهايى بسيار لازم است، بسيار خوب است؛ عيبى ندارد، اما اين كشتى‌گيرى كه دارد با حريف خودش كشتى ميگيرد و يك جاهايى به دليل فنّى نرمشى نشان ميدهد، فراموش نكند كه طرفش كيست؛ فراموش نكند كه مشغول چه كارى است؛ اين شرط اصلى است؛ بفهمند كه دارند چه‌كار ميكنند، بدانند كه با چه كسى مواجهند، با چه كسى طرفند، آماج حمله‌ى طرف آنها كجاى مسئله است؛ اين را توجّه داشته باشند”

اين جملات حکيمانه مقام معظم رهبري بود که دوستان و دشمنان نظام هر يک به نوعي از آن برداشتهاي مثبت ومنفي کردند.خيلي از رسانه هاي خارجي بويژه رسانه هاي غرب نظام را متهم به کوتاه آمدن از اصول و آرمانها متهم کردند و حتي برخي پا را فراتر گذاشتند و در کمال بي ادبي از تأکيد رهبر‌معظم‌انقلاب بر «نرمش قهرمانانه» با عنوان، مقدمه‌اي براي نوشيدن جام زهر ياد کردند و برخي نيز آن را با صلح امام حسن(ع) مقايسه کردند.

اما آيا به راستي ميتوان اين فرمايش حکيمانه حضرت آقا را در اين راستا تعبير کرد که نظام مي خواهد از اصول و ارزشهاي خود کوتاه بيايد و در مقابل زورگويي هاي غرب سر خم کند ؟

اگر چنين است بايد روي اين مطالب حضرت آقا دقت کرد که فرمودند: “اهداف راهبردي و قواره کلي سياست خارجي امروز ما با ساعت اول انقلاب هيچ تفاوتي نکرده اين ، آن نکته اساسي و اصلي است که در ذهن همه کارگزاران سياست خارجي ما بايستي وجود داشته باشد”

به راستي کدام انسان عاقل مي تواند بپذيرد که ملتي که 34 سال تمام در مقابل زورگوترين دولتها و رژيمهاي غاصب ايستادگي کرده است بخواهد در مقابل ياوه گويي هاي برخي کشورهاي به ظاهر مدعي دموکراسي و حقوق بشر، پس از اين همه موفقيت کرنش کند؟

آيا ميتوان زمان قبول قطع نامه را که حضرت امام از آن به خوردن جام زهر تعبير فرمودند با وضعيت کنوني کشور مقايسه کرد؟ هر چند که حضرت امام (ره) آن موقع،اگر از خوردن جام زهر صحبتي کردند وضعيت در حالت ضعف نبود و قطع نامه را بنا به مصالحي که به نفع نظام و اسلام بود پذيرفتند و بنا به دلايل خاص که در اين يادداشت نمي گنجد نرمش حضرت واقعا قهرمانانه بود که باعث سربلندي اسلام و ايران عزيز و موجب صدور اسلام و حرکت انقلاب به اقصي نقاط دنيا گرديد.

آيا به راستي مي توان باور کرد که ايران بعد از 34 سال که هم اکنون داراي پيشرفته ترين تجهيزات نظامي براي دفاع از کيان نظام جمهوري اسلامي است و سخت ترين شرايط و پر پيچ و خم ترين راهها را به برکت تدبير حکيمانه رهبري و استقامت مردم طي کرده ، هم اکنون بخواهد در مقابل دشمناني که روز به روز ضعيف مي شوند و آبروي سياسي آنها در کل جهان به ضعف گراييده ، بخواهد ضعف نشان بدهد؟

آيا به راستي صلح امام حسن (ع) به دليل ضعف امام(ع) بود يا تدبير ايشان، که اکنون برخي فرمايشات رهبري عزيز را همانند صلح امام حسن (ع) ميدانند. هر چند که حرکت حکيمانه امام حسن (ع)  باعث شد تا اسلام براي هميشه بماند و قدرتمند شود؟

آيا دشمنان خارجي نظام و حتي برخي دشمنان داخل هنوز نفهميدند که نظام قدرتمندانه در مقابل زور گويان و مستکبرين مي ايستد و ذره اي از اهداف و آرمانهاي خود کوتاه نمي آيد ؟ و پيام امام (ره) را هيچ گاه فراموش نکردند که فرمودند:”مملکت اسلامي عار است که دستش را دراز کند به طرف آمريکا”

مگر آن پير سفر کرده بارها و بارها کشورهاي مستکبر بويژه آمريکا را طرد نکردند و از آمريکا با عنوان شيطان بزرگ ياد نکردند؟ آيا اين کوته فکري نيست که عده اي  فکر ميکنند سياستهاي آمريکا تغيير پيدا کرده است؟ هر چند که نظام منکر مذاکره نيست اما شروطي دارد که آن هم مذاکره عادلانه و در موضع برابر. همانطور که امام(ره) نيز فرمودند: “با آمريکا روابط نخواهيم کرد ، مگر اينکه آدم بشود و از ظلم کردن دست بردارد”

 مگر ممکن است نظام از اهداف خود دست بردارد؟ آن هم بعد از تحمل سختترين شرايط؟ جالب اينجاست که حتي دشمنان نظام هم به اين نتيجه رسيده اند که براي پيشبرد اهدافشان در منطقه  نياز مند ايران هستند . چگونه است که برخي فکر مي کنند که نظام جمهوري اسلامي ايران در وضعيت انفعالي قرار گرفته است و نيازمند آمريکا؟

چرا برخي استنباط درستي از فرمايشات حضرت آقا ندارند که بارها و بارها مواضع خودشان را در قبال کشورهاي سلطه گر بيان فرمودند و اگر الان نيز همانند چندين سال قبل ، بحث نرمش قهرمانانه را مطرح فرمودند  به دليل تدبير بلند ايشان است و ايشان تاکيدشان بر اين است که هر چند برخي نرمشهايي نشان مي دهند اما بايد بدانند که اين نرمش را در مقابل چه کساني نشان مي دهند ، شناخت حريف ، شناخت دشمن مهمترين مولفه هاي برداشت از بيانات رهبري عزيز است.

نکته جالب اين است که مقام معظم رهبري اين کلمه را سالها قبل نيز مطرح فرموده بودند براي نمونه در مرداد ماه سال 75 فرمودند که: “نمايندگان سياسي ج.ا.ايران در جهان بايد تيزتر از شمشير ، نرم تر از حرير و سخت تر از سنگ و پولاد باشند. عرصه سياست خارجي ميدان نرمش هاي قهرمانانه است، اما نرمشي که در برابر دشمن تيز باشد.بنابراين ديپلماتهاي ما بايد در مواضع اصولي خود مستحکم بايستند و استقامت و پايمردي حضرت امام (ره) را الگوي خود قرار دهند”

و يا در ديدارشان با اعضاي مجلس خبرگان در تاريخ 14/6/92 فرمودند: “نرمش و انعطاف و مانور هنرمندانه و قهرمانانه در همه عرصه هاي سياسي ، يک کار مطلوب و مورد قبولي است ، لکن اين مانور هنرمندانه نبايستي به معنايي عبور از خطوط قرمز، يا برگشتن از راهبردهاي اساسي ، يا عدم توجه به آرمانها باشد، اينها بايد رعايت شود”

و در جاي ديگر مي فرمايند که: ” نمي گوييم از اينها (دشمنان) استفاده نکنيد ، اما مي گوييم اطمينان نکنيد، اعتماد نکنيد، چشم به آنها ندوزيد، چشم به داخل بدوزيد”.

پس چگونه است که رسانه هاي خارجي و غربي و برخي رسانه هاي داخلي در مورد فرمايش اخير رهبري اينهمه سوء برداشتها کردند. آيا اين بخاطر اين نيست که دشمنان مي پندارند با تغيير مديريت اجرايي کشور و سفر رياست محترم جمهوري روزنه اي را باز کنند تا ايران را وادار به امتياز دهي در مقابل غرب قرار دهند و مسئولين را در حالت انفعالي قرار دهند؟

همه دولتمردان بايد بدانند که ديدگاه امام (ره) و مقام معظم رهبري بر اساس مباني اسلام و قرآن است و نبايد با خوش بيني خودشان از واقع بيني دور شوند ، فرمايش مقام معظم رهبري(مدظله العالي) نشان دادن روش کار است براي همه مسئولين و دست اندکاران که حواسشان را در اين خصوص جمع کنند و در دام دشمن نيفتند. و اگر برخي جاها هم نياز به نرمش شد بايد در جهت رشد و پيشرفت ايران و اسلام و احقاق حقه مردم ايران باشد نه در موضع ضعف…

نام نویسنده : علي بيگدلی