امام راحل معلم امید بودند

استاد حوزه و دانشگاه خدابنده و پژوهشگر حوزه اندیشه امام خمینی(ره) گفت: امام راحل یک فقیه، فیلسوف، عارف، سیاستمدار و معلم امید بودند.

رقیه رجبی در گفتگو با خبرنگار نسیم اشراق با تسلیت فرا رسیدن سالگرد امام راحل (ره) اظهار کرد: اندیشه امام خمینی (ره) در ذهن نسل جدید زنده است.

وی با بیان اینکه در سالروز ارتحال بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی (ره)، نگاه به زوایای پنهان و جاری اندیشه ایشان اهمیت دوچندان می‌یابد افزود: جوانان باید به عمق اندیشه های امام (ره) بنگرند و به بازشناسی آن گفتمان بپردازند.

استاد حوزه و دانشگاه خدابنده و پژوهشگر حوزه اندیشه امام خمینی(ره) با بیان اینکه امام راحل، مردی برای فردا است ادامه داد: امام (ره) را نباید فقط به‌عنوان یک چهره تاریخی شناخت بلکه ایشان نه‌تنها رهبر انقلاب اسلامی، بلکه معمار یک دستگاه فکری بود که قابلیت پاسخ‌گویی به نیازهای انسان معاصر را نیز دارد.

وی با اشاره به اینکه امام (ره) یک ذهن منسجم و چندبعدی داشت افزود: امام راحل یک فقیه، فیلسوف، عارف، سیاستمدار و معلم امید بودند.

رجبی با بیان اینکه وصیت‌نامه امام؛ نه فقط یک سند، بلکه یک متن زنده است تصریح کرد: دانشجویان معمولاً با این پیش‌فرض وارد کلاس می‌شوند که قرار است متنی تاریخی بخوانند، اما وقتی امام از مردم، عدالت، آینده انقلاب و جایگاه زن سخن می‌گوید، یکباره با چهره‌ای زنده و آینده‌نگر امام (ره) روبه‌رو می‌شوند و آن لحظه نقطه عطف ارتباط آنان با امام است.

پژوهشگر حوزه اندیشه امام خمینی(ره) با اشاره به اینکه پژوهش از دل نیاز می‌آید و از تکلیف درسی استخراج نمی‌شود گفت: امام راحل مفاهیم فقهی را در چارچوبی عدالت‌محور و انسان‌گرایانه بازخوانی کرده‌اند و ایشان نه‌ فقط یک فقیه بلکه معمار عدالت بودند.

وی با بیان اینکه نسل امروز، زبان خودش را می‌خواهد افزود: اگر امام راحل را با زبان خشک و تاریخی معرفی کنیم، جوان امروزی دل نمی‌بندد بلکه باید از زاویه دغدغه‌های شخصی دانشجو مانند عدالت، آینده، معنویت و امید وارد شویم و زمانی که دانشجو بفهمد امام کسی بوده که برای مسائل روز وی نیز پاسخی داشته‌اند، آن وقت ایشان را جدی می‌گیرد.

رجبی با اشاره به ضرورت حفظ آرمان بدون تکرار شعار گفت: ما برای حفظ آرمان‌های انقلاب، بیش از هر چیز به اندیشه‌ورزی نیاز داریم و باید اجازه دهیم نسل جدید، امام را با پرسش‌های خود بخوانند و تفسیر کنند و در حقیقت راز زنده‌ ماندن یک اندیشه، جاری‌ بودن آن در گفتگوی بین نسلی است.