بررسی بحران آب درشهرستان خدابنده

دراین نوشتارسعی شده است که مسئله بحران آب در شهرستان خدابنده برسی شود.

اشراق آنلاین به نقل ازروزنامه بیان خدابنده،(بحرانی که مانند یک بمب اتمی به صورت نا محسوس در حال انفجار است) حدود 15 سال پیش، کارشناسان به شرایط بحران آب دشت سجاس پی برده و هشدار داده اند، ولی تا به امروز نه تنها اقدام مثبتی انجام نشده است، بلکه اوضاع روز به روز بدتر شده است که اگر وضع به همین منوال پیش برود، در آینده نزدیک باید منطقه سجاسرود را منطقه کویررود بنامیم و آن روز خیلی دور نیست…!

در این چند سال که حال دشت رو به وخامت گذاشته هیچ راه حلی برای آن مطرح نشده مگر پر کردن چاه های غیر مجاز و آن هم صوری! چرا که فقط محدود به حدود اربعه منطقه باغ شرکت پرهام بود، باغی که درست بر سر سفره های آبی منطقه قرار دارد که این باغ دودش به چشم منطقه و سودش به جیب دیگران.

در این جا این سوال مطرح می گردد که آیا حفظ منافع شرکت پرهام مهم است یا منافع و مصالح منطقه سجاسرود؟ و ده ها سوال دیگر، بگذریم…

چرا که مگر همین آقایان نبودند تا به دیروز به خودشان زحمت سرکشی به منطقه را هم نمی دادند و به گزارشات ترتیب اثر داده نمی شد، البته بعضی افراد به بهانه دشت و منطقه مسوولیت سر و صدا راه انداختند تا خودی نشان دهند.

مثلا با نشان دادن فیلم یا طرح موضوعی در جلسه مدیران مجتمع آموزش و پرورش و اینکه چگونه پرچمهای غارتگری بر ماشین های حمل سیب زمینی از منطقه به طرف همدان وصل خواهد شد تا همگان مطلع گردند، غافل از اینکه کاری از دستشان بر نمی آیند.

یکی از ده ها علل آن شاید وساطت واسطه گری ها باشد. به خاطر رسیدن به منافع و مقاصد. نتیجه هیاهوی به راه انداخته شده این است که با گذشت سالها مشکل روز به روز حادتر می شود.

به جرات می گویم تا کنون هیچ اقدامی نشده است. اصلا نیاز به اطلاعات و نظر کارشناسان نیست. خشک شدن قنوات و کاریزها، پایین آمدن سطح ایستایی، خشکی چشمه ها، تغییرات آب و هوا بیانگر مطلب است که با خشک شدن مقدار آب باقیمانده در مناطق با آلودگی خودروها و کارخانجات زندگی ساکنان را فلج و منطقه مانند کویر لوت خواهد شد.

از مسوولان رده بالا تا من زارع و کاسب از این واقعیت تلخ باخبریم ولی چرا بی توجه هستیم نمی دانیم!

شهرستان خدابنده و سجاسرود نیز دهها شهید در راه این کشور و وطن داده است، روا نیست که اینها اینگونه رفتار شود.

دستگاههای ذیربط چه جوابی دارند؟ منابع آب، جهاد کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست و در راس آنها آب منطقه ای استان.

مثلا جهاد کشاورزی می توانست اعتبارات را جا به جا و آبیاری نوین را جایگزین روشهای سنتی نمایند و تا به امروز آن طوری که باید و شاید به این تعهد جامه عمل نپوشانده است.

می توانستند با ایجاد سدهای خاکی و کانالها آب را سریع به مزارع برسانند ولی تا کنون عمل نکرده اند یا منابع طبیعی برای جذب آب با همکاری دیگر نهادها درختکاری کند. جامعه کشاورزان و باغداران نیز با استفاده از الگوهای درست آبیاری و بالا بردن بهره وری، مقداری صرفه جویی کنند و نماینده شهرستان نیز در فکر تصویب بودجه ای برای سد سازی و ایجاد مشاغل غیر وابسته به آب و خاک باشد.

اصناف و بازاریان، معلمان با مد نظر قرار دادن الگوی مصرف در جمله سازی ها و انشا و نقاشیها. پس همه به نوعی مسوولیت داریم به شرطی که دست های پنهانی در کار نباشد، با بی تدبیری ما چقدر آب به خاطر شیب منطقه به سد گلابر می ریزد و هیچ اقدامی انجام نشده و یک قطره هم ما حق استفاده نداریم. پس اگر این تسامح و سهل انگاری نیست، شما نامی بهتر برای آن بیابید که شاید دلی بسوزد تا از چشم اشکی برآید و دستگاه های مربوطه تمایل جدی نشان دهند و مدیریت جامع تنظیم کنند که نقش و وظیفه دستگاه های مسوول مشخص گردد که شاید حداقل سطح آب را حفظ کرد تا آیندگان آب آشامیدنی را با ظرفهای 20 لیتری خرید و فروش نکنند. انشاالله