خبرنگاری شغل نیست بلکه عشق است/خبرنگار،معصوم نیست

خبر نگار هفته نامه بیان خدابنده با بیان اینکه خبرنگاری ،عشق است و یک شغل نیست گفت: این کار وابستگی به همراه دارد به گونه ای که پس از مدتی،دیگر نمی توان آن را کنار گذاشت.خبر نگار هفته نامه بیان خدابنده امروز به مناسبت روز خبر نگار در گفت و گو با خبرنگار اشراق24 اظهار کرد:مرتضی رحیمی متولد سال1354 از روستای نعلبندان وساکن شهر قیدار هستم، در سال 78 ازدواج کردم و همسرم فرهنگی است و دارای دو فرزند به نامهای محمد حسین و کوثر هستم.

وی افزود:لیسانس مدیریت دولتی دارم و سه دوره خبر نگاری در استان زنجان گذرانده ام وشغل اصلی ام خبر نگاری است و نزدیک 16 سال سابقه کار مطبوعاتی دارم(پنج سال کار خبرنگاری کرده ام)و کار خود را از سال 78 با دوهفته نامه مردم خدابنده آغاز کردم و در سال85 پس از راه اندازی هفته نامه بیان خدابنده مشغول به فعالیت در این هفته نامه شدم.

در حال حاضر هفته نامه بیان خدابنده با مجوز اخذ شده،در5استان توزیع می شود و در این هفته نامه تقریبا پنج نفر به صورت مستقیم (یک نفر در گرماب،یک نفر دربزینه رود،دو نفر در زنجان،یک نفر در در سجاس)و البته دو نفر در ابهر نیز فعالیت می کنند و نفرات بسیاری نیز به طور غیر مستقیم با این هفته نامه همکاری می کنند.

خبر نگار هفته نامه بیان خدابنده درباره کار خبر نگاری اذعان کرد:خبرنگاری ،عشق است و یک شغل نیست و این کار وابستگی به همراه دارد به گونه ای که پس از مدتی،دیگر نمی توان آن را کنار گذاشت.

وی افزود:خبر نگار شبیه سوزن هستند همیشه می دوزد ولی هیچگاه خودش لباس ندارد و در حقیقت خبر نگار می سوزد تا روشنایی بخشد ولی کسی حال خبرنگار،این شمع فروزان آگاهی بخش را نمی پرسد.

رحیمی درباره ویژگی های خبرنگارادامه داد:خبر نگار باید وقایع و رویدادها را همان گونه که هست منعکس کند و در پوشش اخبار،صداقت داشته باشد و دیگر اینکه اخباری را منعکس کند که برای مردم دارای ارزش خبری و جذاب باشد.

رحیمی با انتقاد از این امر که در روز خبرنگار صرفا از هر نشریه دو نفر تجلیل می شود گفت:یک نشریه یا دفتر خبری حاصل زحمات یک گروه است و شامل عکاس،خبر نگار،تحلیل گر،تایپیست،طراح،غلط گیر،چاپخانه و توزیع کننده است و ظلم است که برای همه آنها مراسم ویژه ای برگزار نشود.

وی درباره پیشینه کار خبری و خبرنگاری در شهرستان خدابنده گفت:در سال های گدشته کار خبرنگاری در شهرستان خدابنده بسیار مشکل بود به این صورت که مردم تعریف درستی از خبر و خبرنگار نداشتند و نه تنها نشریه وجود نداشت بلکه مردم،نشریه را به عنوان یک منبع مطبوعاتی قبول نداشتند ولی در سال های اخیر وضعیت شهرستان بسیار تغییر کرده است واین نشان از بالا رفتن فرهنگ مطبوعاتی در این شهرستان است.

وی با بیان اینکه در شهرستان خدابنده بهایی به خبرنگاران داده نمی شود افزود:روز خبر نگار در شهرستان خدابنده متولی ندارد و از مسئولین در خواست می شود که در روز خبرنگار مراسمی را در حد شأن و جایگاه همه خبرنگاران شهرستان برگزار کنند.

رحیمی اضافه کرد: مسئولین شهرستان خدابنده با اصحاب رسانه تعامل خوبی دارند و همانگونه که می خواهند خبر آنها به صورت رایگان منتشر شود حداقل در روز خبرنگار کم لطفی نکنند و درحقیقت،خبرنگاران شهرستان خدابنده مظلوم واقع شده اند و این قشر فرهیخته را حتی با حمایت معنوی خوشحال کنند و این توقع زیادی نیست(همه سال خبر نگاران در خدمت مسئولین هستند حداقل روز خبر نگار،آنها در خدمت خبرنگاران باشند).

خبر نگار خدابنده ای درباره مشکلات کار خود گفت:این شغل سختی های و مشکلات زیادی دارد و زمان و مکان خاص نمی شناسد و بویژه یکی از مشکلات در شهرستان خدابنده این است که که اینجا کوچک است و خبرنگار چهره به چهره با مخاطب در ارتباط است و سریع از سوی مردم مورد باز خواست قرار می گیرد در حالی که این مشکل در سطح استان یا کشور مطرح نیست.

رحیمی در پایان سخنان خود از مردم ومسئولین تقاضا کرد:وقتی که یک خبری توسط یک نشریه یا سایتی منتشر می شود خیلی زود جبهه گیری و شکایت نکنند و فقط به خود خبر نگار تذکر بدهند نه این که او را به دادگاه بکشانند و به این امر توجه داشته باشند که خبرنگار،معصوم نیست و امکان دارد که اشتباه کند ولی آنچه مهم است این است که اشتباه را با اشتباه و گناه را با گناه پاسخ ندهند.

وی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: شغل خبرنگاری درآمد خوبی ندارد و بنده توسط درآمد همسرم که معلم است زندگی را می گذرانم و صرفا با حقوق خبرنگاری نمی توان جواب هزینه های بالای زندگی را داد.